Suriname, 28 februari 2009
Door het dichtbegroeide Peperpot, een oude plantage die al tientallen jaren niet meer in gebruik is, loopt een lang pad, waarlangs de vogels zich moeilijk laten zien. Toch kunnen we nog nieuwe soort bijschrijven: Savanna Hawk en Blackish Antbird. Vanuit de begroeiing horen we Green Ibis roepen.
De Cultuurtuin is een ietwat vervallen park waar vroeger veel bomen en planten uit Indonesiƫ geplant zijn. Bij de ingang zien we een boom met grote rode bloemen waarop kolibries afkomen, waaronder de Glittering-throated Emerald. In een boom achter ons zit een Grey Kingbird.
Na een stukje lopen gaan we van het pad af een dicht bos in, waar we ons flink moeten insmeren met antimug-middel. Al snel zien we een mannetje Crimson-hooded Manakin, het doel van dit uitstapje in het bos. Er verschijnen nog meer exemplaren, maar de muggen drijven ons uiteindelijk toch het bos uit. We zien op de sportvelden enkele Red-breasted Blackbirds en een zeer grote hagedis die meer van een varaan weg heeft. Bij een plasje kijken we naar een alligator. Dan zien we een apart verschijnsel: een jonge Shiny Cowbird wordt gevoerd door een Southern House Wren! Deze cowbird vertoont hetzelfde broedparasitaire gedrag als van een Koekoek, maar behoort totaal niet tot de familie van de koekoeken.We gaan weer terug naar het hotel en zijn daar om zes uur, zodat we nog een uurtje slaaptrek langs de rivier kunnen kijken. Er vliegen honderden reigers langs. Tijdens ons laatste gezamenlijke avondmaal vertelt iedereen zijn of haar persoonlijke hoogte- en dieptepunt van de reis. Voor sommigen is dit het zien of juist missen van een bepaalde vogelsoort, voor anderen een activiteit of ander reismoment.
De Cultuurtuin is een ietwat vervallen park waar vroeger veel bomen en planten uit Indonesiƫ geplant zijn. Bij de ingang zien we een boom met grote rode bloemen waarop kolibries afkomen, waaronder de Glittering-throated Emerald. In een boom achter ons zit een Grey Kingbird.
Na een stukje lopen gaan we van het pad af een dicht bos in, waar we ons flink moeten insmeren met antimug-middel. Al snel zien we een mannetje Crimson-hooded Manakin, het doel van dit uitstapje in het bos. Er verschijnen nog meer exemplaren, maar de muggen drijven ons uiteindelijk toch het bos uit. We zien op de sportvelden enkele Red-breasted Blackbirds en een zeer grote hagedis die meer van een varaan weg heeft. Bij een plasje kijken we naar een alligator. Dan zien we een apart verschijnsel: een jonge Shiny Cowbird wordt gevoerd door een Southern House Wren! Deze cowbird vertoont hetzelfde broedparasitaire gedrag als van een Koekoek, maar behoort totaal niet tot de familie van de koekoeken.We gaan weer terug naar het hotel en zijn daar om zes uur, zodat we nog een uurtje slaaptrek langs de rivier kunnen kijken. Er vliegen honderden reigers langs. Tijdens ons laatste gezamenlijke avondmaal vertelt iedereen zijn of haar persoonlijke hoogte- en dieptepunt van de reis. Voor sommigen is dit het zien of juist missen van een bepaalde vogelsoort, voor anderen een activiteit of ander reismoment.
Labels: Peperpot, Weg naar Zee
<< Homepage