Ricardo's Blog: mei 2009

zaterdag, mei 16, 2009

Suriname, 20 en 21 februari 2009

Pakuli Landing: een paradijsje in het bos aan de rivier. Sommigen van ons slapen er samen met vleermuizen in een huisje. De andere helft brengt de nacht door in hangmatten. We worden wakker met de spookachtige fluittonen van Great en Variegated Tinamous en het knusse gebabbel van de Red-rumped Caciques boven ons hoofd. De boom waarin de caciques hun hangnest-kolonie hebben gevestigd trekt continu kolibries aan: White-necked Jacobins met hun witte buiken, donkere Blue-tailed Emeralds en zelfs het groen-rode dwergje met de naam Tufted Coquette. Een andere vaste klant is de luidruchtige Red-fan Parrot. Het steeds herhaalde “pieoewu” van de Purple-throated Fruitcrows blijft al snel in onze kop zitten.Omdat de enige aanwezige boot te klein is voor de hele groep splitsen we: de eerste dag in Boven-Coesewijne zal de ene helft gaan varen (met Otte) terwijl de andere helft (met Jan) de savanne zal verkennen. Helaas begint het al snel weer te plenzen. De bootpassagiers keren als verzopen katjes terug, met gescheurde poncho’s en weinig waarnemingen.

Turkey Vulture, Pakuli savanne

Roadside Hawk, Pakuli savanne

Schildpad, Pakuli Landing

Black Nunbird, Pakuli Landing

White Hawk, Pakuli Landing

Doodshoofdaap, Pakuli Landing

Barred Antshrike, vrouw, Pakuli rivier

donderdag, mei 07, 2009

Suriname, 22 februari 2009

De helft van de groep maakt een herkansing met de boot, waarbij ze beloond worden met de spectaculaire Sunbittern en maar liefst acht Amazonian Manatees (Amazonelamantijnen). Op hun savannetochten mogen zij de zeldzame Plumbeous Seedeater bijschrijven.
De andere groep ziet langs de Coesewijne onder meer een Sungrebe, een White-necked Puffbird en de sporen (luchtbelletjes) en neus van één lamantijn. Alle vijf voorkomende ijsvogelsoorten worden door beide groepen waargenomen.
De groep van Jan kan op de savanne weliswaar geen zeldzame seedeater vinden, maar wel onder meer twee Variegated Flycatchers, een Wedge-tailed Grass Finch en een Ruby Topaz Hummingbird. Op de ‘natte savanne’ valt in de motregen te genieten van de leuke vegetatie (zonnedauw), zang van de algemenere seedeater-soorten en de sporen van een Jaguar. Bovendien is het goed terugwandelen langs het pad door het Pakuli-bos, waar we bizarre bijen- en wespennesten bewonderen en mooie vogels als Spotted en Flame-crested Tanager uit wriemelige flocks wringen.

Black-collared Hawk, Pakuli rivier

Red-billed Toucan, Pakuli rivier

Plumbeous Kite, Pakuli rivier

Pale-tipped Inezia, Pakuli rivier

White-winged Swallow, Pakuli rivier

Amazon Kingfisher, Pakuli rivier

Cinnamon Atilla, Pakuli rivier

Straight-billed Woodcreeper, Pakuli rivier

Tropical Gnatcatcher, Pakuli rivier

Smooth-billed Ani, Pakuli rivier

Green-tailed Jacamar, Pakuli rivier

Ringed Kingfisher, Pakuli rivier

Swallow-tailed Kite, Pakuli rivier

dinsdag, mei 05, 2009

Suriname, 23 februari 2009

Deze ochtend worden we om zes uur gewekt door de roep van een Marbled Wood Qail. Ook een Tropical Screech Owl laat zich rond dit tijdstip nog horen met zijn zachte roep.
Voor een deel van de groep komt de nieuwe bestemming als geroepen, want vier nachten in de hangmat onder een lek rieten afdak is niet iedereen goed bevallen. We pakken de spullen in en rijden voor de laatste keer over de savanne. In een winkel in Biki Poika, een houten keet met koopwaar en een verkoopster achter kippengaas worden een tandenborstel en andere kleinigheden gekocht. Daarna vertrekken we naar het westen. De totale afstand over de weg naar Witagron bedraagt zo’n honderd kilometer. Het wegdek is de eerste veertig kilometer zo slecht, dat we hier al vier uur over doen. Hierdoor komen we krap in de planning te zitten. We besluiten een korte stop te maken om te lunchen. We vinden een plekje langs een kreek en kijken ondertussen wat rond. We zien veel hagelpatronen op de grond en vinden schedels van een Agouti en een Great Currassow, aanwijzingen dat op deze plek regelmatig gestroopt wordt.
Gaandeweg wordt de weg gelukkig beter. Om vier uur ’s middags komen we aan in Witagron. De boot met alle bagage en proviand wordt propvol gestouwd en als we deze zien vertrekken, wordt er aan boord flink gehoosd om de boot drijvende te houden. Wij vertrekken in een boot met een grotere motor en varen in flink tempo naar Foengoe Island. Tijdens de tweeënhalf uur durende tocht zien we Blue-and-yellow Macaw, Black-collared Swallow en Purple Martin.Vanaf de rivier zien we de Voltzberg liggen. We komen aan in de schemer. Voor het eerst sinds vier dagen is er weer Parbo-bier te krijgen; lauw, maar toch lekker. Bert en Martijn delen hun tweepersoonskamer met een vogelspin, die zij Victor noemen.

Onze kok John, rustig als altijd, Pakuli Landing

Red-rumped Cacique, Pakuli Landing

De bagageboot naar Foengoe Island

Onze kok John

Vleermuizen, onderweg tijdens de lunch

De verregende vogellijst van Bert

Suriname, 24 februari 2009

Voor het verblijf op de Voltzberg moet er voor twee dagen eten en drinken mee, inclusief de kookspullen van de kok. Al deze spullen worden vooraf gewogen. Sommige van de ingehuurde dragers krijgen een rugzak van maar liefst veertig kilo mee. Omdat de lokale gemeenschap van dit soort klusjes leeft, is de betaling en de verdeling van het werk een belangrijke zaak, waarover eerst onderhandeld moet worden. Dat zorgt er voor dat we niet eerder dan negen uur vertrekken richting Voltzberg.
Na tien minuten varen komen we bij het startpunt van de wandeltocht. De dragers lopen flink door en leggen het traject in slechts anderhalf uur af. Wij doen er vijf uur over, want we stoppen regelmatig voor vogels en regenbuien. Met behulp van lokgeluiden zien we de White-flanked Antbird. Langs het pad bevinden zich grote gaten in de grond. Wilfried, de gids, vertelt dat dit een schuilplaats is van de Giant Armadillo, het Reuzengordeldier. Deze leeft samen met de Bushmaster, een dodelijke slang die het hol verdedigt.Een paar honderd meter voordat we het hangmattenkamp annex onderzoekstation bereiken, komen we op een kaal granietplateau. Hier doemt de Voltzberg als een steile wand voor ons op. Het kamp bestaat uit een solide houten gebouw en een houten plee waar zich onder het deksel bijzonder grote sprinkhanen bevinden. Voordat het donker wordt lijkt het handig alvast de hangmatten, die door de dragers zijn meegenomen, op te hangen. De hangmatten zijn er, maar de touwen waarmee ze bevestigd worden ontbreken en de dragers zijn inmiddels al vertrokken. Omdat op de grond slapen hier geen optie is, krijgen we op creatieve wijze met de gehalveerde toch nog gevonden touwtjes de hangmatten alsnog hangend.

Black Vulture, Foengoe Island

Suriname, 25 februari 2009

Om vijf gaat uur de wekker. Het is de bedoeling om in het donker de Voltzberg te beklimmen, een hoogteverschil van 240 meter, en op de top de zonsopkomst te beleven. Wij besluiten om de tocht niet te maken en wensen de rest succes. Wilfried gaat met de rest voorop. De klim is vrij pittig en bij het bereiken van de top begint hij juichend te schreeuwen, ondertussen wild met zijn armen zwaaiend. Hierdoor wordt de doelsoort, de Cliff Flycatcher, meteen verjaagd. Dat is een grote domper, en het wordt er niet beter op; de top blijft door het bewolkte weer in nevelen gehuld.
Ondertussen zijn wij met Otte aan het vogelen op het plateau. We zien Lilac-tailed Parrotlet, Red-shouldered Tanager, Green Araçari en Chapman’s Swift. Later worden mooie waarnemingen gedaan van Scarlet Macaw en White-bearded Manakin.
Na de lunch ondernemen we een wandeltocht naar de grootste bekende baltsplaats van één van de mooiste maar ook mafste soorten van de reis, de Guianan Cock-of-the-Rock. Het aantal mannetjes van deze lek bedraagt circa zestig exemplaren. Na een klein uur lopen vanaf het hangmattenkamp bereiken we de lek, die voor toeschouwers wordt afgeschermd door een touw. Als snel zien we de mannetjes heen en weer fladderen en sommigen komen nieuwsgierig kijken. De afstand tussen mens en vogel is soms niet meer dan vier meter. We nemen ongeveer twintig mannetjes en een enkel vrouwtje, bruiner van kleur, waar.